"İstanbul’da kişi başına günde 1 kilodan fazla atık düşüyor. Bu şehirde insanlar her gün yaklaşık 20 bin ton atık üretiyor. Bitmeyen bir döngünün içinde işlenmiş maddeler hammaddeye, hammaddeler yeniden işlenmiş maddelere dönüşürken şehirli, kendi artığı ile bu şehirde istemese de iz bırakıyor."
İstanbul’un Artığı sokağa atılan/bırakılan atığı fotoğraf ve video kamerasıyla takip ederek, atık toplayıcıların gündelik yaşamları ve kullandıkları kent mekanlarına odaklanıyor.
Videogramlar, İstanbul’un iki farklı merkezi olan Beyoğlu ve Ümraniye’deki atık toplayıcıların hızla dönüşen İstanbul’a ne şekilde eklemlendiğinin izini sürüyor. Diğer yandan geçmiş yıllardan (2013 öncesi) videolarla bir hafıza birlikteliği kuruyor.
Kentsel dönüşüm, iş güvenliği, çocuk işçi emeği, etnik kimlik, göç ve memleket, futbol ve yerel seçimler gibi farklı ama aynı zamanda birbirine geçen olgu ve pratiklerin atık toplayıcıların yaşamlarına etkisini bedenleşen kamerasıyla görüyor, görünür kılıyor, kentin farklı mekanlarına atıkçıların gözünden bakıyor. Kentte çevresel atık, emek koşulları ve göçmen kimliklerin kesiştiği ortak meselelerin odağında bir görsel hafıza oluşturuyor.
"In Istanbul average waste per person per day is more than 1 kilogram. People living in this city produce approximately 20 thousand tons of waste every day. In an infinite loop, while processed stuff transform into raw material, raw material turn into processed goods, city dwellers leave their trace in the city through their waste, even without willing to do so."
Surplus of Istanbul follows the waste disposed/left on the streets by camera and focuses on the daily lives of people picking waste and the urban spaces where they work.
Videograms trace the ways in which waste pickers are included in Istanbul’s rapidly changing urban space. On the other hand it forms an alignment of memory with the videos produced before 2013.
Through an all set camera, the effects of diverse but interrelated issues such as urban transformation, safety at work, child labor, ethnic identity, migration and homeland, football and local elections on the lives of waste pickers are seen and made visible. It looks at many different places in the city through the eyes of these people. It produces a visual memory at the intersection of shared issues of environmental waste, labour conditions and identities of immigrants.
Sergide yer alan fotoğraflar, kağıdın vb. ürünlerin dönüşümünden yola çıkarak ama o izleğe sürekli geri dönerek toplumsal bir dönüşüme odaklanmaya çalışıyor. Bir taraftan rantın, ekonominin dönüşümü ve dönüşürken artıklaştırdığı manzaralara diğer bir taraftan da insanların, politik bir sürecin parelelinde atıklaştırılan, artıklaştırılan mekanı sürece dahil ederek toplumsal bir dönüşüm yaratma ihtimaline bakıyor.
Artıkişler video kolektifi son on senedir Ankara, İstanbul gibi kentlerde kentsel direniş, emek mücadelesi ve video aktivizmin, etkin arşivleme üzerinden kentsel atık ve atık toplayıcılarının gündelik yaşamlarını, mücadelesini takip etmekte.
fotoğraflar
videolar
diğer
Fotoğraflarla 6-7 Eylül 1955
Agir u Gowend Ateş ve Düğün The Fire and the Wedding
Lepetitjournal.com – ART ET ORDURES ? – La réalité des déchets quotidiens en images
Ateş ve Düğün Video Sergisi Kitabı – 2012
Radikal: “Atık İşleri Topluluğu görev başında”
artıkişler was founded by individuals and collectives who have been working on video and other visual arts in order to collect, exhibit, screen and redistribute their works on a common platform since 2007. artıkişler takes an idea to the exhibition, screening and distribution by collaborating with various people, institutions and collectives.
İstanbul'un Artığı (2014) Projesi Sivil Düşün AB programı Aktivist Desteği kapsamında Avrupa Birliği desteği ile hazırlanmıştır. Bu proje içeriğinin sorumluluğu tamamıyla Artıkişler Video Kolektifi'ne aittir ve hiçbir şekilde AB'nin görüşlerini yansıtmaz.